ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΟΥΛΩΝ
Μετά από κάποιο τραυματισμό ή τη διενέργεια μιας επέμβασης η ουλή, που απομένει, πολλές φορές δημιουργεί αισθητικά ή και λειτουργικά προβλήματα.
Στην ποιότητα μιας ουλής συμβάλλουν πολλοί παράγοντες, όπως
- η ενδεδειγμένη τεχνική συρραφής,
- η επιλογή των κατάλληλων ραμμάτων,
- η σωστή περιποίηση του τραύματος,
- η διαφύλαξη και η ενίσχυση της επουλωτικής διαδικασίας, και τέλος
- η ίδια η επουλωτική ικανότητα του δέρματος και η τάση που έχει για διαταραχές στην επούλωση.
Υπάρχει από κάποιους η πεποίθηση, ότι στην Πλαστική Χειρουργική δεν υπάρχουν ουλές μετά τη διενέργεια επεμβάσεων. Προφανώς κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να ισχύει, παρόλα αυτά στόχος του Πλαστικού Χειρουργού είναι κάθε τομή να αφήνει το ελάχιστο δυνατό «αποτύπωμα». Για να γίνει αυτό είναι σε θέση να χρησιμοποιεί εκλεπτυσμένες τεχνικές συρραφής με σεβασμό στη διαχείριση και τον τραυματσμό των ιστών, καθώς και όσο το δυνατό πιο λεπτά ράμματα. Επιπλέον, ο σχεδιασμός κάθε τομής γίνεται έτσι ώστε να είναι όσο το δυνατό μικρότερη σε μήκος, να τοποθετείται σε φυσιολογικές πτυχές ή ρυτίδες του δέρματος για να μην είναι εμφανής,ενώ σε ιδιαίτερες περιοχές( πρόσωπο, άκρα χείρα) ο προσανατολισμός της τομής πρέπει να μη δημιουργεί λειτουργικά προβλήματα.
Με την ίδια φιλοσοφία μπορούμε να διορθώσουμε παλιές, δύσμορφες ουλές που δημιουργούν αισθητικά προβλήματα ή συνδυάζονται με έλλειμμα ιστού, αλλά και να αποκαταστήσουμε λειτουργικές διαταραχές, όπως για παράδειγμα μετατραυματικό εντρόπιο ή εκτρόπιο κάτω βλεφάρων, διαταραχές στην ομιλία ή τη μάσηση σε ουλές γύρω από το στόμα και τα χείλη, έλλειμμα κινητικότητας μετά από επεμβάσεις στα άνω και κάτω άκρα ή στην άκρα χείρα. Αυτές οι διορθώσεις συχνά χρειάζονται πιο εξειδικευμένες τεχνικές, όπως χρήση τοπικών ή απομακρυσμένων κρημνών ή μεταμόσχευση δέρματος.
Ανεξάρτητα από τον ανθρώπινο παράγοντα, το τελικό αποτέλεσμα σε μια ουλή εξαρτάται από τη διαδικασία επούλωσης, που διαφέρει σε κάθε άνθρωπο, αλλά και τις ιδιότητες και δυνατότητες του δέρματος.
Υπερτροφικές ουλές και χηλοειδή
Υπάρχουν περιπτώσεις που στο σημείο τραυματισμού η διαδικασία της επούλωσης μπορεί να μην εξελιχθεί με ομαλό ρυθμό. Υπερτροφική ουλή ή και χηλοειδές αναπτύσσεται όταν υπάρχει υπέρμετρη παραγωγή και εναπόθεση κολλαγόνου,στο σημείο του τραυματισμού, η οποία δεν είναι ελεγχόμενη από τον οργανισμό. Η αιτία είναι άγνωστη, ενέχεται όμως και κληρονομική προδιάθεση. Υπερτροφική ουλή και χηλοειδές είναι δύο διαφορετικές οντότητες ως προς την εικόνα και τη συμπεριφορά τους. Η υπερτροφική ουλή αναπτύσσεται εντός της επιφάνειας τραύματος, ενώ το χηλοειδές εκτείνεται και πέρα από τα όρια τραύματος. Τα χηλοειδή συνοδεύονται από πόνο και κνησμό, ενώ οι υπερτροφικές ουλές συνήθως είναι ασυμπτωματικές. Τα χηλοειδή τέλος έχουν έντονη ερυθρωπή χροιά, ενώ οι υπερτροφικές ουλές πλησιάζουν το χρώμα του δέρματος.
Και οι δύο οντότητες αρχίζουν να εμφανίζονται τις πρώτες εβδομάδες μετά τον τραυματισμό, οπότε η διαχείριση είναι τόσο προληπτική, όσο και συμπτωματική. Η συρραφή ενός τραύματος χωρίς τάση μειώνει τις πιθανότητες εμφάνισης, ενώ σε περιπτώσεις γνωστής προδιάθεσης εφαρμόζονται από την αρχή πιεστικά φύλλα σιλικόνης ή ειδικά προϊόντα με επουλωτικούς παράγοντες.
Η θεραπεία διαμορφωμένης υπερτροφικής ουλής ή χηλοειδούς περιλαμβάνει την έγχυση κορτικοστεροειδών εντός της βλάβης ανά τακτά χρονικά διαστήματα, μέχρι να υποστραφεί σε μέγεθος, και να αρχίσει να αποχρωματίζεται. Στόχος στα χηλοειδή με τη μέθοδο αυτή είναι και να μειωθεί η σκληρή και κνησμώδης επιφάνειά τους. Η χειρουργική αφαίρεση χηλοειδών αποτελεί μια επιλογή, γνωρίζοντας όμως ότι οι πιθανότητες υποτροπής είναι μεγάλες. Παρόλα αυτά σε περιοχές όπως π.χ. το λοβίο του ωτός, η χειρουργική αφαίρεση χηλοειδούς που δημιουργείται από το σκουλαρίκι, συνδυάζεται με πολύ καλά αποτελέσματα.